កូដករ​ជា​សមាជិក​សហជីព​ណា​ហ្គាវើ​ល​ដ៏​ម្នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​អូស​ចូល​រថយន្តក្រុង​ ​មុន​ពេល​បញ្ជូន​ទៅកាន់​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​មួយ​ ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២​២​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​។​ ​

យើងខ្ញុំ​ ​ជា​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ ​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន​ ​និង​សហជីព​ ​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​ ​សូម​សម្ដែង​ការ​សោកស្ដាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ​ចំពោះ​ហេតុការណ៍​ថ្មីៗ​នេះ​ ​ទាក់ទង​នឹង​អំពើ​ហិង្សា​ដែល​បង្កឡើង​ដោយ​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​ ​ដែល​រួម​មាន​ការបៀតបៀន​ផ្លូវ​ភេទ​ទៅលើ​ស្ត្រី​មួយ​ចំនួន​ ​ដែល​ចូលរួម​ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​ ​និង​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​សមាជិក​សហជីព​ទ្រទ្រង់​សិទិ្ធ​ការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គាវើ​ល​ដ៏​ (​L​RSU) ​ដែល​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​ ​បាន​ទទួលរង​នូវ​អំពើ​ហិង្សា​ ​ការ​ចាប់​ដាក់​ពន្ធ​នាគា​រ​ ​និង​ការ​អនុវត្ត​វិធានការ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​ដោយ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ក្នុង​ការ​ឆ្លើយតប​ទៅ​នឹង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​របស់​អ្នក​ទាំងនោះ​ ​ចាប់តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​មក​ ​។​

​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២​២​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​អាជ្ញាធរ​បាន​ចាប់​រុញ​ ​ទាញ​ ​និង​សែង​ ​កូដករ​អហិង្សា​ទាំងនោះ​ ​ដោយបង្ខំ​ឱ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថយន្តក្រុង​មុន​ពេល​បញ្ជូន​ពួកគេ​ ​ទៅ​មណ្ឌល​ធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​មួយ​កន្លែង​ ​នៅ​ខណ្ឌ​ព្រែក​ព្នៅ​ ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ ​។​ ​សមត្ថកិច្ច​ជា​បុរស​ម្នាក់​ ​បាន​ចាប់​និង​ច្របាច់​ដោះ​របស់​ស្ត្រី​ម្នាក់​ ​ខណៈ​ពេល​ដែល​ ​នាង​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឱ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថយន្តក្រុង​ ​។​ ​ស្រដៀងគ្នា​នេះ​ដែរ​ ​នៅ​ថ្ងៃ​២​៩​ ​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​បាន​ប្រើ​ភាសា​អាសគ្រាម​បំពារបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​មិន​សមរម្យ​ទៅលើ​កូដករ​។​ ​យើង​បាន​កត់​សម្គាល់​ថា​ ​ទង្វើ​នៃ​ការបៀតបៀន​ផ្លូវ​ភេទ​ស្រដៀងគ្នា​នេះ​ ​ក៏​ធ្លាប់​កើតមាន​ចំពោះ​ស្រ្តី​វ័យក្មេង​ដែល​ជាសកម្ម​ជន​បរិស្ថាន​កន្លងមក​ដែរ​ ​។​

​កូដករ​ជា​ស្ត្រី​ជាច្រើន​ ​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​ដាក់​គោលដៅ​ជាបន្តបន្ទាប់​ដោយ​មិន​សមស្រប​ ​ក្នុង​ការ​បំ​បែកការ​តវ៉ា​ ​និង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​។​ ​អំឡុង​ខែ​មករា​ ​កូដករ​ដែល​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​ ​ដែល​ក្នុង​នោះ​មាន​ស្ត្រី​មានផ្ទៃពោះ​មួយ​ចំនួន​ ​ត្រូវ​បាន​គេ​ហាមឃាត់​ក្នុង​ការប្រើប្រាស់​បន្ទប់ទឹក​នៅ​ជិត​កន្លែង​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​មិន​សម​ហេតុផល​ ​ទាំង​ដែល​បន្ទប់ទឹក​ទាំងនោះ​ ​នៅ​បើក​ឱ្យ​ប្រើប្រាស់​ឡើងវិញ​ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ​ ​ក្រោយពេល​ដែល​កូដករ​ទាំងអស់​វិលត្រឡប់​ទៅផ្ទះ​វិញ​ ​។​ ​អាជ្ញាធរ​ ​ក៏បាន​រារាំង​កូដករ​ជា​ស្ត្រី​ ​ដោយ​មិន​ឱ្យ​អ្នក​ទាំងនោះ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​រហូតដល់​យប់​ជាច្រើន​ដង​ ​ហើយ​ពេលខ្លះ​តាមដាន​អ្នក​ទាំងនោះ​នៅពេលដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​អនុ​ញា​ត​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​។​

​នៅ​ក្នុង​ខែ​នេះ​ ​កូដករ​ទាំងអស់​បាន​អនុវត្ត​ជាបន្តបន្ទាប់​តាម​បទបញ្ជា​និង​ការណែនាំ​នានា​ ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​តេ​ស្ត​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​ ​១​៩​ ​ជាច្រើន​ដង​ ​និង​បាន​បំពេញ​តាម​លក្ខខណ្ឌ​នៃ​ការ​ធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ផង​ដែរ​ ​។​ ​ទោះបីជា​បាន​ធ្វើតាម​លក្ខខណ្ឌ​ទាំងអស់​នេះ​ហើយ​ក្តី​ ​ក៏​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២​១​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៦​៤​ ​នាក់​ ​ក្នុង​នោះ​ស្ត្រី​ ​៥​៦​ ​នាក់​ ​និង​បុរស​ ​៨​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​នាំ​ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​ទៅកាន់​ទី​តាំងធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​មួយ​កន្លែង​ ​ខណៈ​ដែល​ពួកគេ​ព្យាយាម​ធ្វើ​កូដកម្ម​បន្ត​ទៀត​ ​ហើយ​រហូតដល់​ពេលយប់​ទើប​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ ​។​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២​២​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៣​៩​នាក់​ ​ដែល​មាន​ស្ត្រី​ ​៣​១​ ​នាក់​ ​និង​ ​បុរស​ ​៨​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​នាំ​ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​យក​ទៅកាន់​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​នៅ​ទីតាំង​ដដែល​។​ ​កូដករ​ ​បាន​រាយការណ៍​ថា​ ​ទីតាំង​ច​ត្តាឡី​ស័ក​នោះ​ ​ពុំ​មាន​ទឹក​គ្រប់គ្រាន់​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​និង​បរិភោគ​ ​ឬ​កន្លែង​សម្រាប់​សម្រាក​គ្រប់គ្រាន់​នោះ​ទេ​ ​។​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ ​២​៣​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៥​១​ ​នាក់​បន្ថែម​ទៀត​ ​ដែល​រួម​មាន​ស្ត្រី​ ​៤​១​ ​នាក់​ ​និង​បុរស​ ​១​០​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឱ្យ​ទៅកាន់​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ដដែល​នោះ​។​ ​ក្នុងចំណោម​កូដករ​ដែល​នៅ​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ទាំងនោះ​ ​មិន​មាន​កូដករ​ណា​ម្នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​ដោះលែង​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​នៅឡើយ​ទេ​ ​គិត​ចាប់តាំង​ពី​ថ្ងៃ​អង្គា​រ៍ ​ទី​ ​២​២​ ​មក​ម្ល៉េះ​។​ ​មិនតែប៉ុណ្ណោះ​ ​កូដករ​ដែល​ជាប់​នៅ​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ទាំងនោះ​ ​នឹង​ត្រូវ​អាជ្ញាធរ​បង្ខំ​ឱ្យ​បង់​ប្រាក់ពិន័យ​ចំនួន​រហូតដល់​ ​២​លាន​រៀល​ (​៥​០​០​ ​ដុល្លារ​) ​ក្នុង​ម្នាក់​។​

​ជាមួយគ្នា​នេះ​ដែរ​ ​សមាជិក​និង​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​នៃ​សហជីព​ទ្រទ្រង់​សិទិ្ធ​ការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គា វើ​ល​ដ៏​(​L​RSU) ​ចំនួន​ ​១​១​ ​នាក់​ ​ក្នុង​នោះ​មាន​ស្ត្រី​ ​៧​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​ចាប់ខ្លួន​ ​ចាប់តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​មក​ហើយ​ ​នៅពេលដែល​អ្នក​ទាំងនោះ​អនុវត្ត​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​អហិង្សា​ ​។​ ​បច្ចុប្បន្ន​អ្នក​ទាំង​ ​១​១​ ​កំពុង​ស្ថិតនៅ​ក្រោម​ការ​ឃុំ​ខ្លួន​បណ្ដោះអាសន្ន​រង់ចាំ​សវនាការ​ ​។​ ​ស្ត្រី​ទាំង​ ​៧​ ​នាក់​នេះ​ ​ត្រូវ​បាន​ចោទប្រកាន់​ពី​ ​បទ​ញុះញង់​ឱ្យ​ប្រព្រឹត្ត​បទឧក្រិដ្ឋ​ ​ជាអាទិ៍​ ​នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​ ​ហើយ​ពួកគេ​ប្រឈម​នឹង​ការ​ជាប់ពន្ធនាគារ​រយៈពេល​២​ឆ្នាំ​ ​ដែល​មាន​សភាព​ចង្អៀត​ណែន​ ​ប្រសិនបើ​ត្រូវ​បាន​ផ្តន្ទាទោស​ ​។​

​ទង្វើ​ហិង្សា​ប្រឆាំង​ទៅលើ​ស្ត្រី​ ​ដែល​បង្ក​ដោយ​តួអង្គ​រដ្ឋ​ ​ការ​អនុវត្ត​វិធានការ​កូ​វី​ដ​ ​១​៩​ ​ដោយ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​និង​ការប្រើប្រាស់​ស្ថាប័ន​តុលាការ​ដើម្បី​បំបិទ​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​អហិង្សា​ ​គឺ​មិន​សម​ហេតុផល​ ​និង​ខុសច្បាប់​ ​ក្រោម​ច្បាប់​ជាតិ​ ​និង​អន្តរជាតិ​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​ទង្វើ​ទាំងនេះ​បាន​រំលោភបំពាន​ទៅលើ​សិទ្ធិ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ស្ដីពី​ការ​ជួបជុំ​ ​និង​ប្រមូលផ្ដុំ​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​និង​សិទ្ធិ​នានា​ ​នៃ​អនុសញ្ញា​របស់​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្ដីពី​ការ​លុបបំបាត់​រាល់​ទម្រង់​នៃ​ការរើសអើង​លើ​ស្ត្រីភេទ​ (​ស៊ី​ ​ដ​) ​ដូចដែល​បាន​បកស្រាយ​នៅ​ក្នុង​អនុសាសន៍​ទូទៅ​របស់​គណៈកម្មាធិការ​ ​ស៊ី​ ​ដ​ ​លេខ​ ​៣​០​ ​និង​ ​៣​៥​។​

​ការ​រំលោភបំពាន​ទៅលើ​សិទិ្ធ​សេរីភាព​របស់​ស្ត្រី​ ​នៅតែ​បន្ត​កើតមានឡើង​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ ​ដោយមាន​ស្ត្រី​ជាច្រើន​ ​បាន​រាយការណ៍​អំពី​អារម្មណ៍​ដែល​មាន​សេរីភាព​ ​តិច​ជាង​បុរស​ ​ក្នុង​ការប្រើប្រាស់​សិទ្ធិ​ជា​មូលដ្ឋាន​ក្នុង​ការ​បញ្ចេញមតិ​ ​និង​ការ​ជួបជុំគ្នា​ ​។​ ​ស្ត្រី​ក៏បាន​ទទួលរង​ផល​ប៉ះពាល់​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ ​ពី​ការ​រីក​រាលដាល​នៃ​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​ផង​ដែរ​ ​ដោយសារតែ​ឧស្សាហកម្ម​ដែល​ទទួលរង​ផល​ប៉ះពាល់​ខ្លាំង​ជាងគេ​រួម​មាន​ វិ​ស​័​យ​សេវា​ក​ម្សាន្ត​និង​បដិសណ្ឋារកិច្ច​ ​មាន​ចំនួន​ស្ត្រី​ច្រើនជាង​វិ​ស​័​យ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ ​ដែល​មាន​បុគ្គលិក​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​កំពុង​ធ្វើការងារ​។​ ​ស្ត្រី​ទាំងនោះ​ ​តែងតែ​ទទួលរង​នៅ​អំពើ​ហិង្សា​ដោយ​ផ្អែកលើ​ភេទ​។​ ​នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​នេះ​ ​ស្ត្រី​ត្រូវតែ​ទទួល​បានការ​ការពារ​ ​និង​គាំទ្រ​ឱ្យ​កាន់តែ​ច្រើនជាង​មុន​ ​ហើយ​ក្រុម​សង្គម​ស៊ីវិល​ ​និង​អាជ្ញាធរ​ដ្ឋ​មិន​ត្រូវ​រក្សា​ភាព​ស្ងៀមស្ងាត់​ចំពោះ​ទង្វើ​ហិង្សា​ទាំងនោះ​ទេ​ ​ជាពិសេស​នៅពេលដែល​អំពើ​ហិង្សា​ទាំងនោះ​ ​ត្រូវ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយក្រុម​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​។​

​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​រំឭក​ដល់​រាជរដ្ឋាភិបាល​ ​អំពី​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​អនុសញ្ញា​ ​ស៊ី​ ​ដ​ ​និង​អនុសាសន៍​របស់​គណៈកម្មាធិការ​ចាប់ពី​កថាខណ្ឌ​ទី​ ​៩​ ​កាលពី​ខែវិច្ឆិកា​ ​ឆ្នាំ​២​០​១​៩​ ​ដែល​ធានា​ពេញលេញ​ ​នូវ​សិទិ្ធ​របស់​អ្នកការពារ​សិទិ្ធ​មនុស្សជា​ស្ត្រី​ ​អ្នកដឹកនាំ​សហជីព​ ​សកម្មជន​បរិស្ថាន​និង​ដីធ្លី​ ​និង​សមាជិក​គណ​បក្សជំទាស់​ ​ជាពិសេស​សិទិ្ធ​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​ ​ប្រមូលផ្តុំ​ ​និង​បញ្ចេញមតិ​ ​ដោយ​មិន​មានការ​រំលោភបំពាន​ ​តាមដាន​ត្រួតពិនិត្យ​ចាប់​ពិរុទ្ធ ​និង​រឹតត្បិត​មិន​ត្រឹមត្រូវ​នានា​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​អំពាវនាវ​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​បញ្ឈប់​ការ​រឹតត្បិត​សេរីភាព​របស់​ស្ត្រី​ ​ដើម្បី​ឱ្យ​ពួកគេ​បន្ត​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​និង​ប្រើប្រាស់​សិទ្ធិ​ជា​មូលដ្ឋាន​របស់​ពួកគេ​ដោយ​គ្មាន​ការរើសអើង​ ​និង​សូម​អំពាវនាវ​ឱ្យ​មានការ​ដោះលែង​ជាបន្ទាន់​និង​ដោយ​ឥត​លក្ខខណ្ឌ​ចំពោះ​សមាជិក​ ​និង​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​ទាំងអស់​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ដាក់​ពន្ធ​នាគា​រ​ ​ព្រមទាំង​ទម្លាក់​ចោល​បទ​ចោទ​ទាំងអស់​ប្រឆាំង​នឹង​ពួកគេ​ ​៕​

សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះគាំទ្រដោយ៖
១. អង្គការអាក់សិនអេតកម្ពុជា ( ActionAid Cambodia)
២. សមាគមគាំពារស្ត្រីងាយរងគ្រោះ (ASVW)
៣. អង្គការបន្ទាយស្រី (Banteay Srei)
៤. អង្គការអភិវឌ្ឍន៍សំលេងសហគមន៍ (BCV)
៥. សហភាពការងារកម្ពុជា(CLC)
៦. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
៧. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
៨. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
៩. សមាគមការពារសិទ្ធមនុស្ស និងអភិឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
១០. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿននិងការពារសិទ្ធិនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
១១. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
១២. អង្គការម្ពុជាដើម្បីជួយស្ត្រីមានវិបត្តិ (CWCC)
១៣. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (សង់ត្រាល់)
១៤. សមាគមសម្ពន័្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
១៥. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (ខុមហ្រែ្វល)
១៦. អង្គការយេនឌ័រនិងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
១៧. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យ នៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
១៨. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
១៩. អង្គការក្លាហាន (Klahaan)
២០. គណៈកម្មាធិការអព្យាក្រឹត និងយុត្តិធម៌ដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងត្រឹមត្រូវ (និកហ្វិក)
២១. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
២២. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញាលុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃ ការរើសអើងលើស្រ្តី (NGO-CEDAW)
២៣. អង្គការអភិវឌ្ឍន៍ស្រ្តីក្រីក្រក្នុងទីក្រុង (UPWD)
២៤. អង្គការនារីដើម្បីសន្តិភាព (WPM)
២៥. អង្គការកម្មវិធី អភិវឌ្ឍន៍ ធនធានយុវជន (YRDP)
២៦. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
២៧. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
២៨. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
២៩. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
៣០. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
៣១. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
៣២. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
៣៣. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
៣៤. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
៣៥. បណ្តាញយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADNet)
៣៦. សហគមន៍កំព្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
៣៧. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
៣៨. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
៣៩. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
៤០. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
៤១. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
៤២. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
៤៣. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
៤៤. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
៤៥. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
៤៦. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
៤៧. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
៤៨. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)
៤៩. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
៥០. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
៥១. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)

PDF៖ ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស - ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ
MP3៖ ស្តាប់សំឡេងជាភាសាខ្មែរ